Eskilerden bir resim.. Dün eski arkadasımız Beyhan ve oglu Ömer Hakan geldiler. Beraber kahvaltı yaptık. Sonra baska bir arkadasın bebegini gormeye gittik. Bizim oglanlar pek anlastı denemez :) Ahmet Selim elindeki tahta kasıkla Ömerin agzına yemek sokma denemeleri yapmaya calısınca Ömer de pek hoslanmadı tabi :)
Bir de günün hatırlamaya deger olayı annesinin Ömer e uzattıgı dolu yemek kasıgına bizim tosunun uzaktan "haamm.." diye kosmasıydı :)
Bu arada yürürken hala dengesini tam kuramadıgı için cok sık düsüyor malesef ,ben de her düsme sonrası (cok siddetli degilse tabi) babamın kucukken bana soyledigı gibi "aferin oglum kimse senin kadar güzel düsemez :), kocaman kapı oglumu göremedi " diye yüreklendiriyorum :)
2 yorum:
Merhaba,ne kadar tatlı oğlunuz var maşallahhh..
Çok geçmiş olsun. Benim yavru kuşum da yeni yeni yürümeye başladı. Benzeri kazaları bizde yaşıyoruz.
Düşmeden ziyade annenin tepkileri çok önemli oluyor. Yavru kuşum düşer düşmez yüzüme bakıp ne yapsam dercesine enden cevap bekliyor. İlk önceleri ben de hemen ağlıyordum eşimin de desteğiyle oğlumun düşmelerine, ağlamalarına ağlamamayı öğrendim. Gerçekten doğrusu buymuş.. Tecrübeleniyoruz yaşaya yaşaya.
Yorum Gönder